Vrijdag 27 februari jl. werd mijn belangstelling gewekt door de titel 'Krachtige Overwinterprei, Italiaanse maaltijd-groentesoep' beetje flauw dat overwinterprei, 't is natuurlijk gewoon winterprei maar tegenwoordig vind iedereen 't reuzeleuk om dat soort woordgrapjes te maken. Ik zeg: Negeren die hap.
Prei is zo'n groente die je eigenlijk vaak zou moeten eten, goedkoop, altijd seizoensbeschikbaar dus altijd van de kouwe grond vers en gezond. Smakelijk ook àls je weet hoe je het klaar moet maken of wat je er mee kan doen. En daar wringt bij mij de schoen, ik heb me eigenlijk nooit echt in prei verdiept, vroeger thuis aten we 't of gekookt in water (niet lekker) of met ham & kaas uit de oven (wél lekker) maar bij de laatste variant gebruik je alleen 't witte gedeelte van de prei en ik vind 't juist altijd de kik om de hele plant smakelijk te bereiden en op te eten; ik heb er een hekel aan om eten al dan niet toebereid weg te gooien.
Het Volkskeuken gerecht liet in 't midden of je de groene stukken al dan niet diende te verwerken (ik heb 't idee van niet overigens...) maar bij twijfel mag je je eigen intuitie volgen toch? Dus gedaan!
Nog even goed naar de ingredienten lijst gekeken: rode linzen (hoera!), blikken tomaat, winterwortel, knoflook, suiker (?), gedroogde Italiaanse kruiden (ehhh, welke?), groentebouillonblokkies (daarover later) 2 flinke preien (gewassen, in halve ringen, dus tòch alleen 't wit), ajvar (?) en lekkere olijfolie.
Nou ja wat is dat nou? Ajvar. Nooit van gehoord. 't Blijkt een soort paprikapuree uit de Balkan te zijn. Nou, dat heb ik niet een twee drie staan maar ik had wel een rode paprika liggen. Lijkt me ook goed.
Groentebouillonblokkies. Nou, dàt zouden we toch niet meer gebruiken? Van die prefab smaakexplosie gekkigheid totaal onnodig want een groentebouillon maakt je zo makkelijk zelf en dat ben ik dan ook gaan doen.
Hier mijn versie van 't recept van de Volkskeuken:
- Ui fijnhakken, twee tenen knoflook platslaan, stengel bleekselderij zeer fijn snijden (ontdraden is echt niet nodig), 't groen van een grote prei aan fijne reepjes snijden alsmede de rode paprika en een fijngesneden winterwortel. Dit alles aanzetten in een royale scheut olijfolie. Vervolgens langzaam aan de kook brengen met
- 600 ml water.
- Na een half uurtje zachtjes koken 150 gram rode linzen toevoegen + het wit van de prei aan dunne ringen. Afkruiden met peper en zout en nog 's een kwartiertje koken laten.
- Nu mag er een blik tomatenblokjes op sap bij. De reden dat ik de tomaten als laatste toevoeg is omdat ui en wortel heel moeilijk gaar worden in tomaten met sap en nu zijn die al gaar.
- Nog een kwartiertje zachtjes koken laten, af en toe controleren of de soep niet te dik wordt, zonodig water toevoegen.
- De gedroogde Italiaanse kruiden heb ik niet gebruikt omdat ik niet weet welke ze bedoelen bovendien smaakt 't groen van een prei al behoorlijk kruidig dus ach... Suiker heb ik er ook niet ingegooid. Gekookt wit van prei en winterwortel is al zoet van zichzelf dus waarom dan ook nog 's de CSM ondersteunen? Zo gezond is dat goedje niet hoor!
Klaar! Smullen maar!
Of dit nou een Italiaanse maaltijdsoep is? Ik waag 't te betwijfelen. Prei wordt nauwelijks gegeten in Italie, rooie linzen ben ik in de 30 jaar dat ik daar al kom nog nooit tegengekomen. Laat staan ajvar...
Maar: 't is een heel lekkere soep, kan niks anders zeggen.
Overigens ik heb niks met maaltijdsoepen (je vreet je in no time helemaal klem en na een uur heb je weer honger....) dus heb ik 'm als voorgerecht geserveerd. Op tafel een lekker scheutje olijfolie erdoor gedaan. Super.
