Dames, heeren ook!
Er zijn groentesoorten die ik eigenlijk niet graag belief. Koolraap is er een van, maar ook van wortelen word ik niet warm of koud. Wortelsalade en wortelen gekookt vind ik laf, worteltaart is weer wel heel lekker maar da’s best veel werk dus dat doe je niet effe ‘s avonds na een dag lang beulen op kantoor….
Omdat ik door een merkwaardig schuldgevoel –‘t groeit nou eenmaal op de kouwe grond in Nederland dus moét je ‘t wel eten!- altijd mijn voedingsvocabulair tracht uit te breiden lees ik in alle tijdschriften of kranten die ik voor m’n neus krijg de kookrubrieken om mij vooral te laten inspireren om deze groenten toch smakelijk te kunnen bereiden. En niet alleen door dit vage schuldgevoel vind ik dat ik ze toch moet eten, ook denk ik dat de groenten die bij ons in de herfst gedijen wel gezond moeten zijn.
En onlangs had ik ‘t genoegen dat zich op één dag twee fenomenen aan mij opdrongen: Èn ik vond een recept voor wortelen in Het Parool, èn ik vond op de markt een bijzonder soort wortelen die mijn enthousiastme direct prikkelde.
Geen gewone Amsterdamse Bak maar zgn. Oerwortel. Hier even een linkje: http://www.degezondeapotheker.nl/vensterpags/vepeen_zwart.htm en voor de luie lezer hier even een beknopte beschrijving van dit fenomeen.
“De wortel zoals we hem maar al te goed kennen is niet altijd zo mooi rood/oranje geweest. Oorspronkelijk was de wortel zoals hij meer dan 2000 jaar geleden in het Midden Oosten door ons ontdekt zwart van kleur. In Europa is in de 17e eeuw de zwarte wortel door Nederlanders gekruist met gele wortels en zo is de rood/oranje wortel ontstaan.
Het feit dat we nu weer een paarse wortel kennen is te danken aan een Amerikaanse professor die de oranje wortel weer gekruist heeft met een zwarte wortel uit het Verre Oosten
De nieuwe wortel heeft de goede eigenschappen van zowel de huidige als de oerwortel in zich. Hij is sappiger en zoeter van smaak en bevat 40% meer caroteen dan de huidige wortel. Dit caroteen zit met name in de paarse kleurstof anthocyan.”
Nou, dat weten we dan ook weer.
En dan nu ‘t recept.
‘t Oorspronkelijke recept was genaamd ‘Wortelsoep met knoflookcroutons’ en was best wel bewerkelijk, speciaal door de croutons. Daarvoor moet je knoflook zachtjes bakken in vet en dan de knoflook eruit vissen en daar weer aan blokjes gesneden brood in bakken. Gedoe. Gedoe om de wat zoete soep wat meer bite te geven.
Dat kan en moet makkelijker dacht ik en daarom heb ik ‘t recept vereenvoudigd. Ik noem ‘t maar ‘Pikante Oerwortelsoep’ die natuurlijk ook met gewone peen gemaakt kan worden.
Hak een ui aan kleine stukjes en fruit die in olijfolie of gehaktballenvet tot ze grazig ziet. Voeg nu een platgeslagen flinke teen knoflook toe en bak die zachtjes mee. Snij nu een paar stengels bleekselderij aan heel kleine stukjes. De draden hoef je er dan niet per se van de voren uit te peuteren want daar heb je geen last van als je bleekselderij aan kleine stukjes snijdt.
Als ‘t lekker begint te ruiken voeg je de bleekselderij toe en een verkruimeld gedroogd spaanse pepertje.
Snij nu 500 gram wortel aan kleine dobbelsteentjes en bak die 5 minuten zachtjes mee. Voeg desnoods wat olijfolie of vet toe.
Nu driekwart liter koud kooknat van de pasta van gisteren toevoegen en de zaak langzaam aan de kook brengen zodat de gesmoorde groenten lekker veel smaak afgeven.
Kook de soep in een half uurtje gaar.
Zet een passevite met de fijne schijf op een andere pan en roer de soep erdoorheen. Bij gebrek aan een passevite kan je natuurlijk ook een staafmixer ter hand nemen. Resultaat: ‘n diepdonkere dikke soep die geurt als de beste russische Borsjt!
Proef de soep af en voeg zonodig nog wat zout toe.
Nu de soep opdienen met een klein scheutje prima olijfolie in ‘t bord voor de lekker.
Zo, dat gaat erin als Gods Woord in een ouderling!
Als hoofdgerecht is ‘t een heel goed idee om de witte bonen met tomatensaus, die ik in ‘t voorjaar heb gepubliceerd, te nemen. Maak dan extra veel saus want als je de kliekjes de volgende dag doormekaar roert heb je zomaar in no time een professionele paarse minestrone gefabriceerd!
Eet deze minestrone met grote stukken donker zuurdesembrood met rauwmelkse boerenkaas die je wegspoelt met een lekkere vette rode wijn: Een Cotes du Rhone lijkt me wel wat…..
Buon’ appetit’ Dirk Kampstra, kok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten